امروز روی تخت نشسته بودم و احساس کردم اشک هام بیشتر از همیشه لب چشم ام نشستن. چند وقتیه خیلی راحت تر از گذشته میتونم گریه کنم ویا شاید درست ترش این باشه که ناخودآگاه چشمم پر میشه. و حتی راحت تر غمگین میشم. فوت کردن آشناها بر اثر کرونا و بیماری بیشتر از همیشه منو نگران سلامتی نزدیکام میکنه و توی نگرانی هستم. همون جور که روی تخت نشسته بودم به مغزم خطور کرد که افسرده شدم و یه تست اینترنتی دادم. نوشته بود در آستانه افسردگی م و باید خیلی حواسم باشه.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت